LUchtvaart Nationaal Antwerpen Kempen
LUNAK
SAI KZII T - MILES M15 - OPLINTER AIR TAXI - STAMPE RENARD SR7
In een eerder artikel in deze rubriek werd kartonmodelbouw in het algemeen besproken. Vandaag bekijken we snel de nieuwste door Design Group Alpha (DGA) te koop aangeboden modellen op Ecardmodels .
De opbrengst van de verkoop van onze modellen wordt geschonken aan luchtvaartmusea of instellingen die zich inzetten voor het behoud van luchtvaartgerelateerde geschiedenis. Meest recent werd de opbrengst geschonken aan DHC-2.com en het Yukon Transportation Museum, Canada.
Hieronder volgt een korte beschrijving van de meest recente uitgebrachte modellen.
1. SAI KZ.II T : Viggo Kramme en Karl Gustav Zeuthen ontwierpen net voor de 2e wereldoorlog een kleine laagdekker met een gesloten cockpit en 2 zitplaatsen naast elkaar, de KZ.II Kupé. Op basis hiervan ontstond de KZ.II Sport, een versie met 2 zitplaatsen in tandem, zonder cockpitdak, geschikt voor acro. 3 exemplaren kwamen net voor WO.2 in dienst bij de Deense luchtmacht. Na de oorlog werd de KZ.II Sport lichtjes aangepast als de KZ.II Traener (of KZ.II T) en vanaf 1946 werden 15 exemplaren aan de Deense luchtmacht geleverd als lesvliegtuig. Na buitendienststelling kwamen meerdere KZ.II T’s in privébezit en enkele hiervan zijn nog steeds vliegwaardig. Minstens 2 exemplaren bezochten ooit de Oldtimer Fly-in in Schaffen. DGA brengt 4 versies van de KZ.II T uit, 3 Deens geregistreerde toestellen en 1 fantasieversie.
2. Miles M.15 : deze open 2-zitter werd door Miles ontworpen als basic trainer volgens de RAF specificatie T.1/37. Hoewel het toestel een sterke gelijkenis vertoonde met de Miles M.14 Magister was het een volledig nieuw ontworpen vliegtuig, voorzien van een veel krachtiger (200pk) motor. Het eerste prototype (L7714) maakte zijn eerste vlucht op 22-09-1938. De prestaties zoals opgelegd in specificatie T.1/37 werden echter niet gehaald. Op basis van de testvluchten op RAF Martlesham Heath bracht Miles een aantal wijzigingen aan in het 2e prototype (U-0234, later P6326) maar ook dit toestel kon niet aan de gevraagde prestaties voldoen. Ontwerpen van concurrerende vliegtuigfabrikanten werden met dezelfde problemen geconfronteerd zodat de RAF specificatie T.1/37 noodgedwongen annuleerde. De Miles M.15 bracht het dus niet verder dan de 2 prototypes.
Het door DGA ontworpen model vertegenwoordigt het 1e prototype in zijn volledig gele kleur.
3. Oplinter Air Taxi : de Air Taxi is een van 1933 daterend ontwerp van de Belgische ingenieur Jean de Wouters d’Oplinter. Het 2-motorige toestel was bedoeld als luchttaxi voor 3 passagiers + piloot of als licht transporttoestel voor post of kleine vracht. De Air Taxi was een wel-doordacht vliegtuigontwerp, voor zijn tijd zelfs futuristisch, met een gemakkelijk toegankelijke gesloten cabine, ver uit elkaar gemonteerde hoofdwielen (dus zeer stabiel op de grond en bij crosswindlandingen), bestuurbaar neuswiel, en bovenop de vleugel gemonteerde motoren die elk een duwschroef aandreven. Jammer genoeg werd het toestel nooit gebouwd.
Het DGA model hoort dus thuis in de “what-if” categorie. Niet minder dan 3 militaire en 4 civiele kleurschema’s zijn beschikbaar, allemaal fantasie maar gebaseerd op de stijl en kleuren zoals gangbaar in de periode voor de 2e Wereldoorlog.
4. Stampe-Renard SR.7 : na WO2 nam de Belgische Luchtmacht de SV-4b in gebruik als lesvliegtuig. Stampe-Renard voorzag al snel een mogelijke opvolger voor deze tweedekker door de SR.7 te ontwerpen, een laagdekker. Qua configuratie was de SR.7 weinig meer dan een SV-4 romp voorzien van een nieuwe vleugel. Om de kosten te drukken werd een samenwerking opgestart met Farman in Frankrijk, en hun prototype werd dan ook de Farman F.500 Monitor I genoemd. Het Franse toestel, met registratie F-WFOF, werd voorzien van een Renault motor. Ondertussen werd bij Stampe-Renard een eigen toestel gebouwd, uitgerust met een Cirrus Bombardier motor : de SR.7B (OO-SRZ). Dit vliegtuig werd door de Belgische Luchtmacht geëvalueerd maar bracht onvoldoende vernieuwing ten opzichte van de SV-4b om een aankoop te verantwoorden. De Belgische Luchtmacht opteerde later voor de veel modernere Siai-Marchetti SF.260MB wat meteen het einde betekende voor de firma Stampe-Renard, waarvan de activiteiten zich op dat moment beperkten tot onderhoud en revisie van de SV-4b’s van de luchtmacht. Op zich was de SR.7B een uitstekend les- en acrotoestel, wat duidelijk aangetoond werd door de bekende Franse acropiloot Leon Biancotto. Hij vestigde zelfs een wereldduurrecord voor rugvlucht met de SR.7B OO-SRZ. Dit toestel is nog steeds te bewonderen in het Brusselse luchtvaartmuseum.
DGA heeft 3 versies van de SR.7 ter beschikking : de oorspronkelijke Farman Monitor (met SV-4 kielvlak) en de OO-SRZ in 2 uitvoeringen.
(Tekst & Illustraties : Guido Van Roy)
Klik op de onderstaande foto voor de profieltekeningen en voorbeelden van de hierboven besproken kartonmodellen.
In een eerder artikel in deze rubriek werd kartonmodelbouw in het algemeen besproken. Vandaag bekijken we snel de nieuwste door Design Group Alpha (DGA) te koop aangeboden modellen op Ecardmodels .
De opbrengst van de verkoop van onze modellen wordt geschonken aan luchtvaartmusea of instellingen die zich inzetten voor het behoud van luchtvaartgerelateerde geschiedenis. Meest recent werd de opbrengst geschonken aan DHC-2.com en het Yukon Transportation Museum, Canada.
Hieronder volgt een korte beschrijving van de meest recente uitgebrachte modellen.
1. SAI KZ.II T : Viggo Kramme en Karl Gustav Zeuthen ontwierpen net voor de 2e wereldoorlog een kleine laagdekker met een gesloten cockpit en 2 zitplaatsen naast elkaar, de KZ.II Kupé. Op basis hiervan ontstond de KZ.II Sport, een versie met 2 zitplaatsen in tandem, zonder cockpitdak, geschikt voor acro. 3 exemplaren kwamen net voor WO.2 in dienst bij de Deense luchtmacht. Na de oorlog werd de KZ.II Sport lichtjes aangepast als de KZ.II Traener (of KZ.II T) en vanaf 1946 werden 15 exemplaren aan de Deense luchtmacht geleverd als lesvliegtuig. Na buitendienststelling kwamen meerdere KZ.II T’s in privébezit en enkele hiervan zijn nog steeds vliegwaardig. Minstens 2 exemplaren bezochten ooit de Oldtimer Fly-in in Schaffen. DGA brengt 4 versies van de KZ.II T uit, 3 Deens geregistreerde toestellen en 1 fantasieversie.
2. Miles M.15 : deze open 2-zitter werd door Miles ontworpen als basic trainer volgens de RAF specificatie T.1/37. Hoewel het toestel een sterke gelijkenis vertoonde met de Miles M.14 Magister was het een volledig nieuw ontworpen vliegtuig, voorzien van een veel krachtiger (200pk) motor. Het eerste prototype (L7714) maakte zijn eerste vlucht op 22-09-1938. De prestaties zoals opgelegd in specificatie T.1/37 werden echter niet gehaald. Op basis van de testvluchten op RAF Martlesham Heath bracht Miles een aantal wijzigingen aan in het 2e prototype (U-0234, later P6326) maar ook dit toestel kon niet aan de gevraagde prestaties voldoen. Ontwerpen van concurrerende vliegtuigfabrikanten werden met dezelfde problemen geconfronteerd zodat de RAF specificatie T.1/37 noodgedwongen annuleerde. De Miles M.15 bracht het dus niet verder dan de 2 prototypes.
Het door DGA ontworpen model vertegenwoordigt het 1e prototype in zijn volledig gele kleur.
3. Oplinter Air Taxi : de Air Taxi is een van 1933 daterend ontwerp van de Belgische ingenieur Jean de Wouters d’Oplinter. Het 2-motorige toestel was bedoeld als luchttaxi voor 3 passagiers + piloot of als licht transporttoestel voor post of kleine vracht. De Air Taxi was een wel-doordacht vliegtuigontwerp, voor zijn tijd zelfs futuristisch, met een gemakkelijk toegankelijke gesloten cabine, ver uit elkaar gemonteerde hoofdwielen (dus zeer stabiel op de grond en bij crosswindlandingen), bestuurbaar neuswiel, en bovenop de vleugel gemonteerde motoren die elk een duwschroef aandreven. Jammer genoeg werd het toestel nooit gebouwd.
Het DGA model hoort dus thuis in de “what-if” categorie. Niet minder dan 3 militaire en 4 civiele kleurschema’s zijn beschikbaar, allemaal fantasie maar gebaseerd op de stijl en kleuren zoals gangbaar in de periode voor de 2e Wereldoorlog.
4. Stampe-Renard SR.7 : na WO2 nam de Belgische Luchtmacht de SV-4b in gebruik als lesvliegtuig. Stampe-Renard voorzag al snel een mogelijke opvolger voor deze tweedekker door de SR.7 te ontwerpen, een laagdekker. Qua configuratie was de SR.7 weinig meer dan een SV-4 romp voorzien van een nieuwe vleugel. Om de kosten te drukken werd een samenwerking opgestart met Farman in Frankrijk, en hun prototype werd dan ook de Farman F.500 Monitor I genoemd. Het Franse toestel, met registratie F-WFOF, werd voorzien van een Renault motor. Ondertussen werd bij Stampe-Renard een eigen toestel gebouwd, uitgerust met een Cirrus Bombardier motor : de SR.7B (OO-SRZ). Dit vliegtuig werd door de Belgische Luchtmacht geëvalueerd maar bracht onvoldoende vernieuwing ten opzichte van de SV-4b om een aankoop te verantwoorden. De Belgische Luchtmacht opteerde later voor de veel modernere Siai-Marchetti SF.260MB wat meteen het einde betekende voor de firma Stampe-Renard, waarvan de activiteiten zich op dat moment beperkten tot onderhoud en revisie van de SV-4b’s van de luchtmacht. Op zich was de SR.7B een uitstekend les- en acrotoestel, wat duidelijk aangetoond werd door de bekende Franse acropiloot Leon Biancotto. Hij vestigde zelfs een wereldduurrecord voor rugvlucht met de SR.7B OO-SRZ. Dit toestel is nog steeds te bewonderen in het Brusselse luchtvaartmuseum.
DGA heeft 3 versies van de SR.7 ter beschikking : de oorspronkelijke Farman Monitor (met SV-4 kielvlak) en de OO-SRZ in 2 uitvoeringen.
(Tekst & Illustraties : Guido Van Roy)
Klik op de onderstaande foto voor de profieltekeningen en voorbeelden van de hierboven besproken kartonmodellen.
