LUchtvaart Nationaal Antwerpen Kempen
LUNAK
ULMODROME LIERNU - EBLN - THE FINAL CURTAIN
29 mei 2023 was misschien geen zwarte maar dan toch een donkergrijze dag voor de Belgische ULM-wereld, vanwege de definitieve sluiting van het vliegveldje van Liernu.
De “ulmodrome” van het Waalse Liernu, vlakbij Eghezée en dus ruw geschat halfweg tussen Leuven en Namen, werd in 1989 geopend en groeide op korte tijd uit tot één van de populairste ULM vliegvelden in België.
De ULM-beweging kwam in Europa tot leven aan het eind van de jaren 1970, aanvankelijk zonder specifieke reglementering voor deze nieuwe vorm van luchtvaartrecreatie. Het duurde enkele jaren vooraleer ULM’s konden worden gecertificeerd en geregistreerd, maar vanaf 1981 kon ULM-vliegen in België op een legale manier verlopen. Op 24 april 1981 werd de Grasshopper Model Mono 01 de eerste Belgisch geregistreerde ULM, als OO-501. Het rood/witte toestel wordt bewaard in het Brussels Air Museum, hangend ter hoogte van de mezzanine.
In 1989 opende het ULM-vliegveld (ulmodrome in de taal van Molière) van Liernu de deuren, wat meteen in de verf werd gezet met een opendeur op 1 oktober 1989. Op dat moment zaten de ULM-registraties reeds in de OO-900 serie, op 8 jaar tijd waren er dus ruim 400 ULM’s in ons landje ingeschreven !
Ondanks het gure oktoberweer was de publieke belangstelling tijdens die eerste opendeur dermate groot dat beslist werd een gelijkaardig evenement het volgende jaar te herhalen. De autoparking geraakte op 14 oktober 1990 inderdaad aardig gevuld, zodat we als vliegtuigliefhebber al konden dromen van een jaarlijks weerkerend evenement. De toekomst van het ULM-vliegveldje van Liernu, en bij uitbreiding van de meeste ULM-vliegveldjes, zag er rooskleurig uit. Jammer genoeg, tenzij we enkele edities zouden gemist hebben, was het wachten tot 27 september 2009 (20 jaar ulmodrome Liernu) voor een groots opgezette opendeur/fly-in. Dit werd bij het 30-jarig bestaan van het vliegveldje nog eens overgedaan op 31-05/01-06-2019. Uiteindelijk ging het licht uit op de ulmodrome op 29 mei 2023.
Waar liep het dan mis ? De ulmisten van Liernu kregen al vanaf de opening van hun vliegveld tegenkanting van enkele buurtbewoners, die zich verzetten tegen de “brullende monsters” die de landelijke rust kwamen verstoren. Nu ligt het ULM-veldje van Liernu langs alle zijden op honderden meters afstand van gelijk welke bebouwing, zodat eventuele geluidshinder in de direkte omgeving uiterst beperkt is. Het is dan ook moeilijk te vatten dat iemand bezwaren kan opperen tegen vliegactiviteiten op een veldje waar het geluid van de nabije E411 autostrade nog het meest storend is. En toch… Rechtszaak na rechtszaak, vrijgave of intrekking van de vergunningen, … de ulmodrome van Liernu maakte het allemaal mee en doorstond al deze problemen, tot de niet afhoudende uitbreiding van het E411-windmolenpark van Eneco tot een definitieve sluiting leidde. Tot op het vliegveldterrein zelf is de bouw van windmolens gepland, hetgeen onvermijdelijk het einde betekent voor dit eens zo populaire ULM-vliegveld.
Bij wijze van afscheid aan de ulmodrome van Liernu hebben we een aantal fotoreeksen bij elkaar gezocht. Veel kijkplezier !
(Bronnen :internet, eigen documentatie)
(Tekst : Guido Van Roy - Foto's : Guido Van Roy & Raymond De Clercq)
Klik op de foto hierna en open de tabel waar je de fotoreportages over de jaren heen kan terugvinden. Veel kijkplezier!
29 mei 2023 was misschien geen zwarte maar dan toch een donkergrijze dag voor de Belgische ULM-wereld, vanwege de definitieve sluiting van het vliegveldje van Liernu.
De “ulmodrome” van het Waalse Liernu, vlakbij Eghezée en dus ruw geschat halfweg tussen Leuven en Namen, werd in 1989 geopend en groeide op korte tijd uit tot één van de populairste ULM vliegvelden in België.
De ULM-beweging kwam in Europa tot leven aan het eind van de jaren 1970, aanvankelijk zonder specifieke reglementering voor deze nieuwe vorm van luchtvaartrecreatie. Het duurde enkele jaren vooraleer ULM’s konden worden gecertificeerd en geregistreerd, maar vanaf 1981 kon ULM-vliegen in België op een legale manier verlopen. Op 24 april 1981 werd de Grasshopper Model Mono 01 de eerste Belgisch geregistreerde ULM, als OO-501. Het rood/witte toestel wordt bewaard in het Brussels Air Museum, hangend ter hoogte van de mezzanine.
In 1989 opende het ULM-vliegveld (ulmodrome in de taal van Molière) van Liernu de deuren, wat meteen in de verf werd gezet met een opendeur op 1 oktober 1989. Op dat moment zaten de ULM-registraties reeds in de OO-900 serie, op 8 jaar tijd waren er dus ruim 400 ULM’s in ons landje ingeschreven !
Ondanks het gure oktoberweer was de publieke belangstelling tijdens die eerste opendeur dermate groot dat beslist werd een gelijkaardig evenement het volgende jaar te herhalen. De autoparking geraakte op 14 oktober 1990 inderdaad aardig gevuld, zodat we als vliegtuigliefhebber al konden dromen van een jaarlijks weerkerend evenement. De toekomst van het ULM-vliegveldje van Liernu, en bij uitbreiding van de meeste ULM-vliegveldjes, zag er rooskleurig uit. Jammer genoeg, tenzij we enkele edities zouden gemist hebben, was het wachten tot 27 september 2009 (20 jaar ulmodrome Liernu) voor een groots opgezette opendeur/fly-in. Dit werd bij het 30-jarig bestaan van het vliegveldje nog eens overgedaan op 31-05/01-06-2019. Uiteindelijk ging het licht uit op de ulmodrome op 29 mei 2023.
Waar liep het dan mis ? De ulmisten van Liernu kregen al vanaf de opening van hun vliegveld tegenkanting van enkele buurtbewoners, die zich verzetten tegen de “brullende monsters” die de landelijke rust kwamen verstoren. Nu ligt het ULM-veldje van Liernu langs alle zijden op honderden meters afstand van gelijk welke bebouwing, zodat eventuele geluidshinder in de direkte omgeving uiterst beperkt is. Het is dan ook moeilijk te vatten dat iemand bezwaren kan opperen tegen vliegactiviteiten op een veldje waar het geluid van de nabije E411 autostrade nog het meest storend is. En toch… Rechtszaak na rechtszaak, vrijgave of intrekking van de vergunningen, … de ulmodrome van Liernu maakte het allemaal mee en doorstond al deze problemen, tot de niet afhoudende uitbreiding van het E411-windmolenpark van Eneco tot een definitieve sluiting leidde. Tot op het vliegveldterrein zelf is de bouw van windmolens gepland, hetgeen onvermijdelijk het einde betekent voor dit eens zo populaire ULM-vliegveld.
Bij wijze van afscheid aan de ulmodrome van Liernu hebben we een aantal fotoreeksen bij elkaar gezocht. Veel kijkplezier !
(Bronnen :internet, eigen documentatie)
(Tekst : Guido Van Roy - Foto's : Guido Van Roy & Raymond De Clercq)
Klik op de foto hierna en open de tabel waar je de fotoreportages over de jaren heen kan terugvinden. Veel kijkplezier!
