LUchtvaart Nationaal Antwerpen Kempen
LUNAK
DE GEEBEE ALS AUTOGYRO

Bij het ordenen van een stapeltje oude zwart/wit foto’s, ooit aangekocht op een luchtvaartbeurs, werd mijn aandacht getrokken door een (niet al te beste) foto van een Geebee. Niet één van de gekende racevliegtuigen (model Z en R1/R2) die begin jaren 1930 door de Granville Brothers gebouwd werden maar een tweezits autogyro, gefotografeerd in vlucht. Tijd om even in de literatuur te duiken !
In 1929 startten de 5 Granville broers een klein bedrijfje voor het bouwen van vliegtuigen. Hun eerste ontwerp, de model A was een tweedekker met 2 zitplaatsen naast elkaar, die in een kleine reeks werd gebouwd. Ook de daaropvolgende toestellen uit de Sportster reeks, allen 1-zits laagdekkers, konden van een zekere populariteit genieten.
Begin jaren 1930 waren air races in de USA bijzonder populair, en de Granville broertjes ontwikkelden volgens de algemene lijnen van de Sportster modellen enkele pure racevliegtuigen, waarvan de bekendste ongetwijfeld de R1 en R2 uit 1932 waren. Spottend werden deze toestellen soms “vliegende motoren” genoemd. De Granvilles hadden inderdaad de op dat ogenblik krachtigste  stermotor (900pk/660kW Pratt & Whitney Hornet) op een zo klein mogelijk vliegtuigframe met minuscule vleugeltjes gemonteerd om de ultieme racer te creëren.
De jaren 1930 werden evenwel ook gekenmerkt door een nooit geziene economische crisis. Duizenden firma’s gingen bankroet, inclusief Geebee (1934).
De laatste verwezenlijking van de gebroeders Granville, de model R autogyro gebaseerd op een verlengde en van 2 zitplaatsen voorziene R2, bevond zich op dat ogenblik in de eindmontage en werd voor een belachelijke prijs verkocht door de curatoren. Wie uiteindelijk het toestel afwerkte en er enkele testvluchten mee uitvoerde is (voorlopig?) nog een mysterie. De foto is daardoor des te interessanter !

(Artikel & Foto: Guido Van Roy)

Hieronder de betrokken foto uit de zwart-wit collectie van Guido.